Νέα Αγχίαλος
Η Νέα Αγχίαλος χτίστηκε στα 1907-1908 στη μέση του δρόμου Βόλου Αλμυρού , στη θέση ‘καινούριο’ , αμφιθεατρικά , στους πρόποδες ενός χαμηλού βουνού που εμποδίζει τους Ανέμους .Νότια δροσίζεται από τον Παγασητικό κόλπο. Ανατολικά και Δυτικά εκτείνονται τα ελαιοπερίβολα , τα αμπέλια και τα χωράφια της.
Οι κάτοικοι της Νέας Αγχιάλου ήταν πρόσφυγες από την Αγχίαλο της Ανατολικής Ρωμυλίας ( σημερινή Βουλγαρία).Ήρθαν στη Ελλάδα μετά την καταστροφή της πατρίδας τους το 1906.Το ολοκαύτωμα της Νέας Αγχιάλου ήταν αποτέλεσμα της πραξικοπηματικής κατάληψης της Ανατολικής Ρωμυλίας από το Βουλγαρικό στρατό στα 1885.Αυτό το γεγονός επιδείνωσε τις Ελληνοβουλγαρικές σχέσεις και ξεσήκωσε ολόκληρο τον Ελληνισμό της Θράκης και Μακεδονίας .Στο μεσοδιάστημα 1885-1906 μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο του ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Ρωμυλίας.
Από το καλοκαίρι του 1906 οι ανθελληνικοί διωγμοί πήραν μεγάλες διαστάσεις σε όλη τη περιοχή αυτή .Εκδηλώθηκαν με την καταστροφή ελληνικών εκπαιδευτικών και εκκλησιαστικών ιδρυμάτων και κορυφώθηκαν με την καταστροφή της Αγχιάλου στις 30 Ιουλίου του 1906.
Οι Αγχιαλίτες για να σωθούν εγκατέλειψαν την πατρίδα τους τον Εύξεινο Πόντο που είχε μια συνεχή ζωή από την ίδρυση της , το 540 π.Χ. Κατέφυγαν στην Ελλάδα.
Κατά το 1906-1907 έμεναν στην Αθήνα ως πρόσφυγες .Είχαν εκλέξει εκεί μια επιτροπή που την αποτελούσαν οι εξής Αγχιαλίτες: Γ.Τσακίρης ,πρόεδρος , Αλέξανδρος Κ. Μαυρομάτης ,Παρασκευάς Β.Δρακόπουλος ,
Μιχαήλ Τσιτσινιάς ,Γεώργιος Μαυρατζάς ,Γεώργιος Διαμαντόπουλος , κ.α. Πολλοί Αγχιαλίτες υποστήριζαν την άποψη να εγκατασταθούν τμηματικά σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος , τελικά επικράτησε η γνώμη να συγκεντρωθούν όλοι σε ένα συνοικισμό ώστε να υπάρχει μια εστία με το όνομα της παλιάς πατρίδας ,Αγχίαλος ,γιατί διαφορετικά θα έσβηνε το όνομα της.
Η τοποθεσία ήταν πάνω σε κεντρικό οδικό δίκτυο και παραθαλλάσια σε ανάμνηση της παλιάς τους πατρίδας. Η περιοχή αυτή ήταν ακόμα ιδιοκτησία του Π.Τοπάλη που τότε έμενε στοπ Γαλάζιο της Ρουμανίας. Ο.Π Τοπάλης που προερχόταν από οικογένεια Αγχιαλιτών προθυμοποιήθηκε να πουλήσει το κτήμα. Η τιμή ήταν 2.000.000.δρχ.,το ποσό αυτό το κατέβαλε η κυβέρνηση και κατόπι οι Αγχιαλίτες το ξόφλησαν μέσω του Γεωργικού Θεσσαλικού Ταμείου.
Μετά την αγορά του κτήματος και την εγκατάσταση των Αγχιαλιτών το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η ελονοσία και η αιματουρία από τις οποίες προσβάλλονταν οι κάτοικοι .Επειδή η Νοτιοδυτική περιοχή της Νέας Αγχιάλου ήταν βαλτώδης και στα νερά των βάλτων υπήρχαν μολυσμένα κουνούπια και οι αρρώστιες αυτές προκάλεσαν το θάνατο πολλών κατοίκων Παράλληλα υπήρχε η ανέχεια και η πείνα και πολλοί έπαιρναν τις οικογένειες τους και έφευγαν. ΄Άλλοιεπέστρεφαν στην παλιά τους πατρίδα ,όπου ιδρύθηκε μια άλλη Νέα Αγχίαλος ή Ίνγκλις όπως την ονόμαζαν.
Ένα ακόμη πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι κάτοικοι ήταν το πόσιμο νερό ήταν ανθυγιεινό. Το 1909 κατασκευάστηκε το υδραγωγείο.
Το 1912 ιδρύθηκε το Πρώτο Κοινοτικό Γραφείο Ν.Αγχιάλου με πρόεδρο τον Ράλλη Α. Ράλλη.
Το 1953 ανοικοδομήθηκε το κτίριο για το Κοινοτικό Γραφείο κοντά στο λιμανάκι.
Το 1954 ανοικοδομήθηκε το κτίριο του αστυνομικού σταθμού από εισπράξεις μεγάλου χορού που έγινε στην πλατεία.
Το 1910 χτίστηκε το πρώτο Δημοτικό Σχολείο το οποίο καταστράφηκε το 1943 από τους Ιταλούς.
Το 1935 άρχισε να κατασκευάζεται το αεροδρόμιο (111 Π.Μ) το οποίο βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη του τόπου οικονομικά και κοινωνικά .
Σύμφωνα με μαρτυρίες οι Αγχιαλίτες βοήθησαν σημαντικά στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους το 1821 δίνοντας και τη ζωή τους, χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο Ευγένιος Καραβιάς όπως και ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ όπου απαγχονίστηκε .Κατά τη διάρκεια του 1912 έως το 1922 οι Αγχιαλίτες αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση του έθνους ,΄δίνοντας πολλές φορές τη ζωή τους. Επιπλέον στο Έπος του 1940 αρκετοί Αγχιαλίτες έδωσαν τη ζωή τους. Μετάαπό όλες τις κακουχίες και τα δεινά που υπέστησαν οι Αγχιαλίτες δε δίστασαν και συμμετείχαν και στην Εθνική Αντίσταση όπου πολλοί πήραν μεττάλιο ανδρείας.
Σήμερα η Νέα Αγχίαλος έχει πληθυσμό 7.423 κατοίκους και τον Αύγουστο του 1994 ανακηρύχθηκε σε δήμο.
