Die Ano Volos, όπως απλώνεται μέσα στην καταπράσινη και με μεσημβρινό προσανατολισμό πλαγιά του, διατηρεί πολλά στοιχεία από την παλαιότερη ακμή του. Παλιά αρχοντικά, ανάμεικτα με τα καινούργια που κρατούν το ίδιο αρχιτεκτονικό ύφος, καλντερίμια, βρύσες, πλατείες με παραδοσιακό επίσης χρώμα, κι όλα αυτά – για να θυμηθούμε τον Ιωάννη Λεονάρδο - “μέσα σε δασυσκίους λεύκας, καρυδιάς, πλατάνους και κυπαρίσσια, επί των οποίων εμφωλεύει πλήθος μελωδικών πουλίων, τα οποία με το κελάηδημά των ευφραίνουν τους ακροατάς“.
Ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου (1903)
Ano Volos. Στο βάθος ο λόφος της Επισκοπής.
Die Άνω Βόλος χωρίζεται, στις συνοικίες του Προφήτη Ηλία, die Αγίας Τριάδας, της Παναγίας, die Επισκοπής και της Τούμπας. Από τα αξιοθέατα του χωριού ξεχωρίζει η εκκλησία της Παναγίας των Εισοδίων (Παναγίτσα), όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα λαϊκά λιθανάγλυφα σε πωρόλιθο, , das auf der Außenseite des Heiligtums angebracht,und zwei herrlichen Marmorreliefs des 13. Jahrhunderts wurden früher in der Kirche der Diözese und gebaut durchgeführt von den alten und zerstörten Abtei Akute Episkepseos von Makrinitsas.
Ineiner dieser Reliefs aufrecht Jungfrau Maria dargestellt an der Hand auch der Säugling Christus, der auf der anderen Seite saß der Mönch Leontius. Und das andere ist der Erzengel Michael aufrecht. Από τα πιο ενδιαφέροντα,noch, αξιοθέατα της εκκλησίας είναι οι δύο μεγάλες επιγραφές με βυζαντινούς χαρακτήρες και αρχαιοπρεπή κείμενα που είναι σκαλισμένα σε μάρμαρο, δίπλα και αριστερά στη βρύση της εκκλησίας. Από την πολύ δύσκολη ανάγνωση και ακόμα δυσκολότερη ερμηνεία των σκαλισμένων κειμένων η βρύση κατασκευάστηκε στα 1713, με δαπάνη του τότε Επισκόπου Λαρίσης Παρθενίου.
Ο Ναός της Αγίας Τριάδας στην πλατεία, πραγματικό μπαλκόνι πάνω από τον Βόλο.
Die ναός είναι τρίκλιτη Βασιλική χωρίς εξω-νάρθηκα,mit Stein isodomimena ntouvaria bedeckt mit spärlichen Zement und mit einem Satteldach mit römischen Ziegeln gedeckt. Τα υπόλοιπα διακοσμητικά στοιχεία του ναού είναι μια λεοντοκεφαλή, εντοιχισμένη ψηλά στο νότιο ντουβάρι και το νεώτερο και χτισμένο κολλητά στη δυτική πλευρά του ναού κωδωνοστάσιο.
APo andere monumentale Elemente des Tempels ist auch sehr stilvoll die Wallfahrtskirche Tor an der Schönen Pforte geschnitzt, aber ohne viele dekorative handgefertigte hölzerne Bildschirm, καθώς και ο δεσποτικός θρόνος και ο άμβωνας, με επιχρυσωμένα αραιά κεντίδια. Καλής τέχνης και οι δεσποτικές αλλά και οι περισσότερες από τις φορητές εικόνες, κάποιες από τις οποίες ανήκουν στο ναό της Κοιμήσεως του λόφου της Επισκοπής, απ’τον οποίο μεταφέρθηκαν για καλύτερη ασφάλεια στο ναό των Εισοδίων.
Die μακαρίτης αισθητικός της λαϊκής τέχνης Κίτσος Μακρής, ήταν ο πρώτος που πρόσεξε μια ολόγλυφη ανθρώπινη κεφαλή στο ίδιο ντουβάρι, πάνω από την κεντρική κόγχη του Ιερού, που είναι πολύ πιθανό να εικονίζει τον αρχιμάστορα της ίδρυσης ή ανακαίνισης του ναού.
Inτο παλιό κωδωνοστάσιο του ναού, που βρισκόταν κοντά στη βορεινή του θύρα και γκρεμίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, υπήρχαν εντοιχισμένες επτά ενεπίγραφες αρχαίες επιτύμβιες στήλες, για τις οποίες κάνει λόγο πρώτος ο παλιός ρασοφόρος λόγιος του Βόλου Ζωσιμάς Εσφυγμενίτης. Διότι πρόλαβε να τις δει στα 1887 εντοιχισμένες στη πρόσοψη του όρθιου ακόμα τότε κωδωνοστασίου. Μάλιστα κατάφερε και αντέγραψε τις δυο απ’ αυτές που ανήκαν σε οικογενειακούς τάφους και μας έδωσε πρώτος τα ονόματα των αρχαίων νεκρών που ήταν. Της πρώτης: ΕΥΚΡΑΤΙΔΗΣ, ΣΩΣΙΓΕΝΗΣ, ΕΥΚΡΑΤΙΔΟΥ, ΝΙΚΟΠΟΛΙΣ, ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ. Και της δεύτερης: ΝΙΚΑΡΕΤΑ, ΜΕΝΙΚΟΠΟΛΙΣΙΚΟΠΟΛΙΣ. Από τον ίδιο επίσης παίρνουμε τη πληροφορία πως ο ναός αυτός “ιδρύθη τω 1803 ή μάλλον επιδιορθώθη”.
Οι δυο μεγάλες σκαλισμένες σε μάρμαρο επιγραφές στη βρύση του ναού.
Ο Άνω Βόλος όπως φαίνεται από το λόφο της Επισκοπής.
Die Άνω Βόλος μαζί με την Anakasia ήταν ο πραγματικός Βόλος των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Ειδικά για τη διοικητική κατάσταση (πολιτική και θρησκευτική) της περιοχής μαθαίνουμε από τον Γιάννη Κορδάτο, που παραθέτει σχετικά στοιχεία απ΄τη ”Γεωγραφία Μερική” von Αργύρη Φιλιππίδη, ότι ο ”Άνω Βόλος είν’ πρώτη χώρα της Δημητριάδος. Διαιρείται εις μαχαλάδες πέντε, και κάθε μαχαλάς έχει τον τζορμπατζήν του (προύχοντα, διοικητήν) και ξιλντάριν του. Ο Βοϊοβοντάρης είναι ένας. Κάθεται εις τον μαχαλάν Ανακασιάς, επάνω εις ένα τεπέν (λεξ. Τουρκ.=ύψωμα) πέτρινον και μπροστά του όλον τον Βόλον. Απέναντι του Βοϊβόντα, κατανατολάς, ένας τεπές, υψηλότερος από τον Βόλον. Κι εδώ είναι η Επισκοπή, εδώ κάθονταν πρώτα ο Επίσκοπος Δημητριάδος. Έχει εκκλησίαν και κονάκι περιτριγυρισμένη με κάστρο”.
Η χαρακτηριστική πηλιορείτικη Βασιλική δίπλα στη πλατεία του χωριού.
Die Άνω Βόλος είναι η κοιτίδα της οικογένειας Σαράτση: ο γιατρός Δημήτριος Σαράτσης υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της γνωστής υπόθεσης των “Αθεϊκών” του Βόλου και διετέλεσε βουλευτής Βόλου, γερουσιαστής και Υπουργός Υγιεινής στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Ο επίσης γιατρός Νικόλαος Σαράτσης διετέλεσε Δήμαρχος Βόλου από το 1936 ως το 1940 και η κόρη του Έρση Saratsi, γνωστή διανοούμενη, ήταν η “ψυχή” του συλλόγου “Φιλότεχνοι του Βόλου“, που άφησε εποχή στα πνευματικά και καλλιτεχνικά δρώμενα της Μαγνησιακής πρωτεύουσας.
