The Anakasia located west before Ano Volos. The origin of place names have been several respects. According to them the name may have originated:
• FromAkasto, son of King Pelias Iolkou.
• From the word sitting up → anakat'sia denoting “place in the high,where newcomers settled”.
• From the word forced,because the years of Ottoman,the locals passing by necessity to pay taxes.
The paved square ANAKASIA.
The entrance and courtyard of St. John the Baptist.
Aince 1991 is the seat of Iolkos. A particular point of reference is the katastolisto from 1912 with paintings of folk artist Θεόφιλουhome Yannis Kontos, Since 1981 operates as Theophilos Museum.
H Church St. John of Baptist Located in Anakasia and The Cathedral City Iolkou. Burned many times by the Turks rebuilt bolder after each arson. The last building lasted until the destructive earthquakes of the years 1955 to 1956, when the church of St. John of ANAKASIA fatally injured. After the repaired bell, The bells of the stroke again 1960. Reconstruction work without being tampered with roof and interior lasted two years, from 1965 to 1967.
The church of St. Irene in Anakasia.
The church is a three-aisled Basilica. Two sets of three columns divide the church into three naves.'s A rectangular building with a roof,without a dome like Byzantine churches.
Thej old frescoes on the ceiling and large icons, are exceptional art. At the top of the image of the decapitation of St. in’ a large table depicted many diners. Among Herod and Herodias. In the center of the image is the executioner, husky, with wild side, who in his left hand holding the head of the saint and to the right a bloody sword. Adjacent is Salome, which keeps a disk on which to place the head of John the Baptist.
Mέσα στο ναό κυριαρχεί μια αρχοντική όψη με γύψινα σκαλίσματα. Οι παλιότεροι έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ιερό αυτό χώρο γιατί είναι ένα πραγματικό καλλιτέχνημα.
Tο τέμπλο, το δεσποτικό και ο άμβωνας είναι ξύλινοι, ξυλόγλυπτοι χρώματος καφέ και η κατασκευή τους χρονολογείται στην τελευταία ανακατασκευή του ναού (1850). Στο επάνω μέρος του άμβωνα και του δεσποτικού υπάρχουν σκαλιστά φύλλα, αναρριχητικών φυτών και παραδείσια πτηνά επιχρυσωμένα, όπως επιχρυσωμένο είναι το άνω μέρος από τις κολώνες που χωρίζουν τα κλίτη.
Όμορφες ανθοσυνθέσεις διακοσμούν τις πλατείες του Δήμου.
Περιοχή της Ανακασιάς. Στο βάθος ο Σαρακηνός.
Ta Ανωβολιώτικα χωριά είναι τα πρώτα που συναντά ο επισκέπτης του Πηλίου που σε σαγηνεύουν και προσφέρουν μοναδικές στιγμές απόδρασης από το βουητό της μεγαλούπολης. With two-wheel drive or the scenery is idyllic with the constant changes of whitewashed mansions of the white residents, τη λαξεμένη και πανέμορφη γκρίζα πηλιορείτικη πλάκα.
Aρχίζεις και νιώθεις όσο ανεβαίνεις, το σφυγμό του βουνού των Κενταύρων. Αρχίζουν να ξετυλίγονται καρέ-καρέ οι παραδόσεις και οι μύθοι που συνοδεύουν τη περιοχή και γίνεσαι μύστης αυτής της απαράμιλλης ομορφιάς. Τον 3οBC. αιώνα ο Μακεδόνας βασιλιάς Δημήτριος ο Πολιορκητής για την αποτελεσματικότερη διοίκηση του κράτους του αποφάσισε την ίδρυση νέας πρωτεύουσας στον μυχό του Παγασητικού. Η πόλη ονομάστηκε Δημητριάς. Πρώτο μέλημά του ήταν η οχύρωσή της με ισχυρά τείχη και εξελίχτηκε με τον καιρό σε διεθνές εμπορικό λιμάνι.
Anakasia. Ο Κένταυρος σημείο αναφοράς της περιοχής.
Aνάμεσα στο Βόλο και τη Δημητριάδα αρραγής συνδετικός κρίκος είναι ο Δήμος Ιωλκού. Οι κάτοικοι του σημερινού Δήμου Ιωλκού, σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία είναι οι απόγονοι των τελευταίων κατοίκων της Δημητριάδας. When the 1423 η Θεσσαλία καταλήφθηκε από τις ορδές του Τουρχάν Βέη, στρατηγό του Μουράτ Β’, οι Οθωμανοί έδιωξαν από το “Κάστρο” του Γόλου τους Έλληνες και εγκαταστάθηκαν εκεί γιατί ο χώρος παρείχε ασφάλεια. Εκεί κατοίκησαν και Τούρκοι έποικοι που μεταφέρθηκαν από την Ασία. The settlers them were several of the most fertile farmland in the surrounding area.
TheI persecuted Greeks settled in the western fringes of Pelion where brought their families and their households. They built houses and churches, φύτεψαν δένδρα και έφεραν νερό από το βουνό. Οι ασχολίες τους συνεχίστηκαν χωρίς διακοπή καλλιεργώντας τα κτήματα που τους απέμειναν - και ήταν πολλά σε ολόκληρη τη λεκάνη του σημερινού Βόλου. Η ονομασία των οικισμών αυτών ήταν Γόλος ή Βόλος, μια ανθηρή οικονομικά και πολιτικά κοινωνία, ιδίως κατά τον 19ο αιώνα.
