ΟTheophilus werd geboren in de voorstad Varia Mytilene, Op een dag in 1870. Hem vader, Besteed schoenmaker, zijn naamGabriel Kefalas en zijn moeder, wie was de dochter van een schilder was, ze noemdenPenelope Michael en later,toen haar vader beweerde naar het Heilige Land te aanbidden, Hadjimichael. Pathologisch was liefde dat leek vanaf het begin de kleine Theophilus aan zijn grootvader. Uur zat en keek zijn werk. En zijn grootvader toen de schemering, neem hem op zijn knieën en daar in de open haard was oude verhalen over Achilles vertellen, Hector, Alexander de Grote, Erotokritos en een heleboel dingen.
EenPo de schooljaren, Zijn interesse werd pas in de foto's geconcentreerd. En die beschreven betrokken. De andere kinderen op school op te zijn opgepakt. Links en stotteraar, begint steeds meer op zichzelf sluiten. Noch zijn fysieke lichaamsbouw voorteken. En op een dag, waarover archinousan Halloween, nam de beslissing en droegen rokken. Nu draagt het kostuum niet om trots te verzadigen schilderijen stamhoofden en andere nationale helden. En zijn hele leven niet overboord gegooid.
E.Chi groeide gaf zijn dromen, alleen gegrond in de goedheid van zijn ziel en de onverzadigbare oog voor schoonheid. Hij pakt de borstel uit een interne enkele impuls. Verzadigen honger chromatische. Maar hij had, sterkte, dit object van inspiratie,de bloem, de boom, de held, niet te worden afgeschilderd als de ziende, maar als hij halverwege m'oles had de nuances van de tijd en het seizoen portretteren,zwerven dagen en nachten, winters en zomers op het platteland. In 15 emigreren in Smyrna. Voor zijn leven zijn er slechts verspreide informatie.
ΟPanagiotis, zijn broer, Alles wat ik wist is dat Theophilus was geslaagd benoemd Kavasis Griekse consulaat in Izmir, positie gaf hem de mogelijkheid van het dragen en er zijn favoriete outfit en boodschappen doen. In de regio Magnesia eerste gedateerde werk vond was een klein zelfportret (0,28×0,40)die titloforouse “Theophilus Schilder en soms hoofdman en thyrofylax in Izmir 1899″. Ander,όμως, die vooral bezorgd waren met Theophilus en techniek in de schilderkunst, als de late Kitsos Makris, geloofde dat de periode dat hij verbleef in Smyrna moet worden beschouwd als de periode van het leerlingwezen in de traditionele schilderkunst.
CHY,ze geloven, Beschouwen Theophilus-leerde is iets waar ik geen rekening met zijn eigen werken en vooral zijn eerste in Pilion. Aan het einde van de eeuw,achtervolgd, zoals ze zeggen, door Turken zwierf 30 jaar in Volos en Pelion voor een bord eten. Het feit is dat in de dorpen van Pelion gecentreerd Anakasia Ano Volos lanceert de eerste periode van zijn schilderkunst activiteit. Wandering voetganger naar nabijgelegen dorpen en verf in huizen en winkels in diverse materialen (zeilen,Karton, borden etc.) voor een bord eten een glas wijn of een paar munten. Hier, in Anakasia, ontdekte hem en de grondeigenaar en de molenaar Yannis Kontos, zoals het schilderij – de eerste PILIORITIKO die zijn talent gewaardeerd – en de opdracht om het huis te versieren.
ΟKortom bood hem een kamer anthropinotero een schotel zelfgemaakte gerechten en een betere beloning. In dit gastvrije huis van molenaar Yannis Kontos Theophilus zou onderdak en veiligheid vinden onder de bescherming van de eigenaar zal een van de belangrijkste en meest uitgebreide werken te creëren. In de muurschildering heeft thema “Theodoros Kolokotronis subsumes in het meer Lernin Winnaars Dramali 1822″, lees zijn handtekening en het bouwjaar. Deze fresco wordt beschouwd als de eerste gebouwd worden, gevolgd door de resterende, die volgens getuigenissen van voormalige eigenaren zijn geleidelijk en duurde een paar jaar.
Tο 1912 άρχισε η ζωγραφική διακόσμηση του σπιτιού και συγκεκριμένα της σάλας του 2ου ορόφου. Ο ζωγράφος του διακόσμησε ένα δωμάτιο από τον νερόμυλό του στη ρεματιά του Αγίου Ονουφρίου, που μέσα σε ένα γαλάζιο πλαίσιο ζωγράφισε διάφορους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης κ.ά.
Tο ζωγραφικό πρόγραμμα της οικίας Κοντού χωρίζεται σε δύο ζώνες: την κάτω ζώνη που φθάνει μέχρι τα μισά περίπου των παραθύρων και την πάνω που φθάνει μέχρι λίγο κάτω από το ταβάνι. Στην κάτω ζώνη ο Θεόφιλος ζωγράφισε διάφορα διακοσμητικά θέματα, zo'n breed scala van ingemaakte bloemen en vogels, Meer met fontein, vissen en eenden. Zelfs wilde dieren en jachttaferelen alle wijselijk geregeld, terwijl aan de linkerkant van de trap naar de kamer deur geschilderd Yannis Kontos rijden op zijn paard. Ακολουθεί η πάνω ζώνη στην οποία βρίσκονται δεκατέσσερα μεγάλα θέματα παρμένα από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 για τα οποία χρησιμοποίησε ως πρότυπα, κατά κύριο λόγο, τους πίνακες του Peter von Ess. Με σιγουριά, ο Θεόφιλος ζωγράφισε τον Ρήγα Φεραίο, το σώμα του κρεμασθέντος Πατριάρχη Γρηγορίου, καθώς και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη αρχιστράτηγο.
Eenτις τέσσερις παραστάδες της στενής κεραίας της σάλας, ο Θεόφιλος ζωγράφισε τέσσερις θεούς του Ολύμπου. Τον Άρη, την Αφροδίτη, τον Ερμή και την Αθηνά. De blinde muur schilderde een groot landschap schilderen op Anakasia en diepte Makrynitsa het schip van Portaria kant van. Στα τμήματα πάνω από τα παράθυρα και τις πόρτες, γέμισε τα κενά με θέματα ανάλογα της κάτω ζώνης, όπως γλάστρες με λουλούδια και πουλιά, βασιλικούς θυρεούς, διάφορα ερπετά κ.ά. Το ζωγραφικό της οικίας Κοντού και κατ’ επέκταση ολόκληρο το έργο του ζωγράφου της περιόδου του Βόλου, είναι έντονα επηρεασμένο από την Βυζαντινή τέχνη, αφού τα πρώτα διδάγματά του, ο ζωγράφος τα πήρε από τον παππού του, που ονομάζονταν Κωνσταντής Ζωγράφος.
Χρησιμοποιεί χρώματα σε τολμηρούς συνδυασμούς, σκοτεινούς και ανοιχτούς, ανάλογα με τη σημασία των παραστάσεων. Een project volledig verschillend van de periode van Mytilene, die meer halftonen gebruikt en die vele geleerden overwegen meer volwassen. Πλούσιο το έργο που θα αφήσει ο Θεόφιλος στην περιοχή, όπου στην πόλη του Βόλου θα ζωγραφίσει σε διάφορα καφενεία, ταβέρνες και χάνια, στα οποία έβρισκε τα απαραίτητα για την επιβίωσή του. Στα γύρω από το Βόλο χωριά, όπως στις Μηλιές που ζωγράφισε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, στον Άγιο Βλάση στο σπίτι του Γκέκα, στο μύλο του Κοντογιάννη, το ελαιοτριβείο του Βαραλή, in Alli Meria in bakkerij Veletza, huis Gkountelia etc..
EenVolos stad begon haar werk in 1925 με την εγκατάσταση των προσφύγων της Μικράς Ασίας στη περιοχή. Οι πρόσφυγες έκτισαν τις παράγκες τους σε διάφορους ελεύθερους χώρους της πόλης, όπως την πλατεία Ρήγα Φεραίου, την πλατεία Ελευθερίας και προς το τέρμα της οδού Ιωλκού, στις οποίες ο Θεόφιλος ζωγράφισε πολύχρωμες επιγραφές με λουλούδια και πουλιά, διάφορες παραστάσεις στις προσόψεις των μαγαζιών κ.ά., τα οποία λίγα χρόνια αργότερα, het 1930 καταστράφηκαν από πυρκαγιά. Σήμερα, από τη μεγάλη ζωγραφική παραγωγή του Θεόφιλου στη περιοχή της Μαγνησίας, ένα πολύ μικρό μέρος σώζεται στη θέση του, αφού τα περισσότερα έργα του έχουν καταστραφεί από τους σεισμούς του 1955, άλλα καταστράφηκαν από άγνοια των ιδιοκτητών τους και άλλα απομακρύνθηκαν από την περιοχή. Meer geluk had schilderijen van oude huizen in Pelion. Deze momenteel gevestigd bij het Museum “Maywood Makris”. Een zeer arbeidsintensief en moeilijk prestatie. Het zelf persoonlijk gered met enkele werknemers toen hij zag deze huizen worden gesloopt om te bouwen andere nieuwere. Τα διέσωσε με πολλή αγωνία και κόπο μαζί με τον σοβά που έχουν οι τοίχοι τους και παραδόθηκαν στον εξαίρετο συντηρητή και γλύπτη Δημήτριο Ζαχαρίου, που μόλις το 2005 έφυγε από τη ζωή. Και το κυριότερο, δεν έγινε καμία ζωγραφική ή χρωματική παρέμβαση σ’ αυτά.
Ηδημιουργική πορεία του Θεόφιλου στη Μαγνησία θα ολοκληρωθεί στα 1927, που θα επιστρέψει οριστικά στην πατρίδα του τη Μυτιλήνη. Η δεύτερη περίοδος είναι το διάστημα που εργάστηκε στη γενέτειρά του από το 1927 ως τη γνωριμία του με τον Teriad (Τάκη Ελευθεριάδη) het 1929. Στην τρίτη του περίοδο, 1929-1934, έχοντας εξασφαλίσει μόνιμο εργοδότη, ασχολείται απερίσπαστα με τη ζωγραφική του. Μέσα στη συλλογή του Teriad βρίσκονται: “Ο κόλπος της Γέρας”, “Ο Λήμνιος Κεχαγιάς”, ”Τα Μετέωρα”, “Η κυρία με τον κύνα της” en “Το μάζεμα των ελαιών εν Μυτιλήνη”. Πέντε κορυφαία κομμάτια που μαρτυρούν πόσο αμάραντο κατόρθωσε να μείνει το ταλέντο του Θεόφιλου ως τα ύστερά του χρόνια. Όταν ο Teriad επέστρεψε στη γενέτειρά του, τη Μυτιλήνη, βρήκε να τον περιμένει ένας μικρός θησαυρός από τα έργα που ο Θεόφιλος φιλοτέχνησε. Μόνο που ο ζωγράφος απουσίαζε. Είχε πεθάνει λίγες ημέρες νωρίτερα μέσα στο φτωχικό του καμαράκι. Ήταν 24 Μαρτίου 1934. Η κυρία Νίνα Λαδογιάννη κλείνει το αφιέρωμά της με δύο λόγια του Σεφέρη γι’ αυτόν:
” Ύστερα από τον Θεόφιλο, αυτόν τον αποκαλυπτικό λαϊκό, δεν βλέπουμε πια με τον ίδιο τρόπο. Αυτό είναι το πράγμα που δεν μας έφεραν τόσοι περιώνυμοι μαντατοφόροι μεγάλων Ακαδημιών. Ο Θεόφιλος μας έδωσε καινούριο μάτι. Έπλυνε την όρασή μας. Ο Θεόφιλος είναι ένας καλλιτέχνης μεγάλος και ασυγχώρητα άγνωστος σε μας.”
