“…Nisida,Ben söyleyebilirim, Yukarıda doğal uyum yerde biraz daha’ yoğun devlet, amacıyla düzensiz thrasomanoune dere ağaçları ile,kuşlar gökyüzüne yeryüzünün yüce vurgulamak ile…
Ai Nikolakis. Kampanitsa küçük bir avluya.
Kayaların kucağında şapel.
Mveri primitivizm koruyan bir dere, ortamda yeşil dirsek çıplaklık. Bir işkence yolu yanında, Başka bir yol, asfalt kibir olmadan, αλλού να ανεβαίνεις και αλλού να κατεβαίνεις, να βυθίζεσαι στα χαμόκλαδα, να σκίζεις πράσινες φυλλωσιές και να σκοντάφτεις στους βράχους. Ψηλά στη βράχινη έπαρση, St Nicholas rimoklisi, sabit bekleme, tarih yazıyor ve gelenek korur. Sonra bir şüphe plato ve uçurum.
Ai Nikolakis. Çevreleyen doğanın çarpıcı.
Aκριβώς σε κείνο το ξεγέλασμα του γκρεμού κάποια χέρια παλιών έστησαν δυο τοίχους κολλητούς στο βαθούλωμα του βράχου, κι έγινε το ξωκλήσι – μια εικόνα πραότητας στην τραχύτητα του χώρου. Kenara ulaşılmaz tarafında bugün, bir miktar duvar eski bina zihinsel boyutları silmek. -Cekti, görünüyor, metafizik kaygıları dinlenmiş hücre,yalnızlık münzevi hayat. Pazar kahvaltı, ve ekklisidaki mum ışığında dahili banyo. Μου κάνει επίσης εντύπωση η σφραγίδα της ανθρώπινης παρουσίας στο μέσα χώρο με την αλυσίδα των ταμάτων, τις εικόνες και τα κεριά που ανάβουν ντόπιοι και οδοιπόροι…”
Αποσπάσματα “Από τον Άγιο Ονούφριο στην Κουκουράβα” arasında Γιώργου Θωμά.
