ΟTheophilus ble født i forstaden Varia Mytilene, En dag i 1870. Ham far, Brukt skomaker, navnet hansGabriel Kefalas og hans mor, som var datter av en maler, de kaltePenelope Michael og senere,da hennes far hevdet å tilbe hellige land, Hadjimichael. Patologisk var kjærlighet som var fra begynnelsen de små Teofilus til sin bestefar. Hrs satt og så på hans arbeid. Og hans bestefar når skumringen, ta ham til knærne, og det foran peisen var å fortelle gamle historier om Achilles, Hector, Alexander the Great, Erotokritos og en haug med ting.
EnPo skoleårene, hans interesse ble konsentrert bare på bildene. Og som de som er beskrevet involverte. De andre barna på skolen blir plukket på. Venstre og stutterer, økende grad begynner å lukke seg. Verken hans fysiske kroppen lover. Og en dag, over hvilke archinousan Halloween, tok avgjørelsen og hadde på seg skjørt. Nå iført kostyme ikke stolt over å mette malerier høvdinger og andre nasjonale helter. Og ikke dumpet hele hans liv.
E.Chi vokste overga hans drømmer, jordet bare i godhet av hans sjel og den umettelige øye for skjønnhet. Han griper penselen fra en intern enkelt impuls. Mette en sulten kromatisk. Men han hadde, styrke, dette objektet til inspirasjon,blomsten, treet, helten, ikke å bli fremstilt som den seende, men som han hadde midten m'oles skildre nyansene i tid og sesong,vandrende dager og netter, vintre og somre på landsbygda. I 15 å emigrere i Smyrna. For hans liv er det bare spredt informasjon.
ΟPanagiotis, hans bror, Alt jeg visste er at Theophilus hadde lyktes utnevnt Kavasis greske konsulatet i Izmir, posisjon ga ham muligheten til å bruke, og det hans favoritt antrekk og kjører ærend. I regionen Magnesia første datert arbeid fant var et lite selvportrett (0,28×0,40)som titloforouse “Theophilus Painter og noen ganger høvding og thyrofylax i Izmir 1899″. Annet,όμως, som var spesielt opptatt av Theophilus og teknikk i maling, som på slutten av Kitsos Makris, mente at perioden han bodde i Smyrna bør vurderes perioden læretid i tradisjonell maling.
CHY,de tror, Å betrakte Theophilus-lært er noe jeg ekskludere sine egne gjerninger og spesielt hans første i Pelion. På slutten av århundret,jaget, som de sier, av tyrkere vandret om 30 år i Volos og Pelion for en tallerken med mat. Faktum er at i landsbyene Pelion sentrert Anakasia Ano Volos lanserer den første perioden av hans maleri aktivitet. Vandrende fotgjenger til nærliggende landsbyer og maling i boliger og butikker i ulike materialer (seil,Papp, boards etc.) for en tallerken med mat et glass vin eller noen mynter. Her, i Anakasia, oppdaget ham og grunneier og miller Yannis Kontos, som maleriet – den første Pilioritiko som satte pris på hans talent – og i oppdrag å dekorere huset.
ΟKort tilbød ham en plass anthropinotero en tallerken hjemmelaget mat og en bedre godtgjørelse. I denne gjestfrie hjem miller Yannis Kontos Theophilus ville finne ly og trygghet under beskyttelse av eieren vil skape en av de viktigste og mest omfattende verk. I veggmaleri har tema “Theodoros Kolokotronis subsumes i sjøen Lernin Vinnere Dramali 1822″, lese hans signatur og byggeår. Denne friluft er ansett å være de første bygget, etterfulgt av den gjenværende, som ifølge vitnesbyrd om tidligere eiere har gradvis og varte noen år.
Tο 1912 άρχισε η ζωγραφική διακόσμηση του σπιτιού και συγκεκριμένα της σάλας του 2ου ορόφου. Ο ζωγράφος του διακόσμησε ένα δωμάτιο από τον νερόμυλό του στη ρεματιά του Αγίου Ονουφρίου, που μέσα σε ένα γαλάζιο πλαίσιο ζωγράφισε διάφορους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης κ.ά.
Tο ζωγραφικό πρόγραμμα της οικίας Κοντού χωρίζεται σε δύο ζώνες: την κάτω ζώνη που φθάνει μέχρι τα μισά περίπου των παραθύρων και την πάνω που φθάνει μέχρι λίγο κάτω από το ταβάνι. Στην κάτω ζώνη ο Θεόφιλος ζωγράφισε διάφορα διακοσμητικά θέματα, όπως μια μεγάλη ποικιλία από γλάστρες με λουλούδια και πουλιά, τη λίμνη με το σιντριβάνι, ψάρια και πάπιες. Ακόμα αγρίμια και σκηνές κυνηγιού όλα αυτά σοφά τοποθετημένα, mens på venstre side av trappen til rommet døren malt Yannis Kontos ridende på sin hest. Ακολουθεί η πάνω ζώνη στην οποία βρίσκονται δεκατέσσερα μεγάλα θέματα παρμένα από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 για τα οποία χρησιμοποίησε ως πρότυπα, κατά κύριο λόγο, τους πίνακες του Peter von Ess. Με σιγουριά, ο Θεόφιλος ζωγράφισε τον Ρήγα Φεραίο, το σώμα του κρεμασθέντος Πατριάρχη Γρηγορίου, καθώς και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη αρχιστράτηγο.
Iτις τέσσερις παραστάδες της στενής κεραίας της σάλας, ο Θεόφιλος ζωγράφισε τέσσερις θεούς του Ολύμπου. Τον Άρη, την Αφροδίτη, τον Ερμή και την Αθηνά. Den tomme veggen malt et stort landskapsmaleri på Anakasia og dybde Makrynitsa skipet av Portaria side av. Στα τμήματα πάνω από τα παράθυρα και τις πόρτες, γέμισε τα κενά με θέματα ανάλογα της κάτω ζώνης, όπως γλάστρες με λουλούδια και πουλιά, βασιλικούς θυρεούς, διάφορα ερπετά κ.ά. Το ζωγραφικό της οικίας Κοντού και κατ’ επέκταση ολόκληρο το έργο του ζωγράφου της περιόδου του Βόλου, είναι έντονα επηρεασμένο από την Βυζαντινή τέχνη, αφού τα πρώτα διδάγματά του, ο ζωγράφος τα πήρε από τον παππού του, που ονομάζονταν Κωνσταντής Ζωγράφος.
Χρησιμοποιεί χρώματα σε τολμηρούς συνδυασμούς, σκοτεινούς και ανοιχτούς, ανάλογα με τη σημασία των παραστάσεων. Et prosjekt helt forskjellig fra den perioden av Mytilini, som bruker flere halvtoner, og som mange vitenskapsmenn mener at mer moden. Πλούσιο το έργο που θα αφήσει ο Θεόφιλος στην περιοχή, όπου στην πόλη του Βόλου θα ζωγραφίσει σε διάφορα καφενεία, ταβέρνες και χάνια, στα οποία έβρισκε τα απαραίτητα για την επιβίωσή του. Στα γύρω από το Βόλο χωριά, όπως στις Μηλιές που ζωγράφισε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, στον Άγιο Βλάση στο σπίτι του Γκέκα, στο μύλο του Κοντογιάννη, το ελαιοτριβείο του Βαραλή, στην Άλλη Μεριά στο φούρνο του Βελέτζα, στο σπίτι του Γκουντέλια κ.ά.
Iτην πόλη του Βόλου άρχισε το έργο του στα 1925 με την εγκατάσταση των προσφύγων της Μικράς Ασίας στη περιοχή. Οι πρόσφυγες έκτισαν τις παράγκες τους σε διάφορους ελεύθερους χώρους της πόλης, όπως την πλατεία Ρήγα Φεραίου, την πλατεία Ελευθερίας και προς το τέρμα της οδού Ιωλκού, στις οποίες ο Θεόφιλος ζωγράφισε πολύχρωμες επιγραφές με λουλούδια και πουλιά, διάφορες παραστάσεις στις προσόψεις των μαγαζιών κ.ά., τα οποία λίγα χρόνια αργότερα, den 1930 καταστράφηκαν από πυρκαγιά. Σήμερα, από τη μεγάλη ζωγραφική παραγωγή του Θεόφιλου στη περιοχή της Μαγνησίας, ένα πολύ μικρό μέρος σώζεται στη θέση του, αφού τα περισσότερα έργα του έχουν καταστραφεί από τους σεισμούς του 1955, άλλα καταστράφηκαν από άγνοια των ιδιοκτητών τους και άλλα απομακρύνθηκαν από την περιοχή. Καλύτερη τύχη είχαν οι τοιχογραφίες των παλιών σπιτιών στο Πήλιο. Αυτές που σήμερα που βρίσκονται στο Μουσείο “Κίτσου Μακρή”. Ένα πολύ κοπιώδες και δύσκολο επίτευγμα. Den reddet seg personlig med noen arbeidere da han så disse husene revet for å bygge andre nyere. Τα διέσωσε με πολλή αγωνία και κόπο μαζί με τον σοβά που έχουν οι τοίχοι τους και παραδόθηκαν στον εξαίρετο συντηρητή και γλύπτη Δημήτριο Ζαχαρίου, που μόλις το 2005 έφυγε από τη ζωή. Και το κυριότερο, δεν έγινε καμία ζωγραφική ή χρωματική παρέμβαση σ’ αυτά.
Denδημιουργική πορεία του Θεόφιλου στη Μαγνησία θα ολοκληρωθεί στα 1927, που θα επιστρέψει οριστικά στην πατρίδα του τη Μυτιλήνη. Η δεύτερη περίοδος είναι το διάστημα που εργάστηκε στη γενέτειρά του από το 1927 ως τη γνωριμία του με τον Teriad (Τάκη Ελευθεριάδη) den 1929. Στην τρίτη του περίοδο, 1929-1934, έχοντας εξασφαλίσει μόνιμο εργοδότη, ασχολείται απερίσπαστα με τη ζωγραφική του. Μέσα στη συλλογή του Teriad βρίσκονται: “Ο κόλπος της Γέρας”, “Ο Λήμνιος Κεχαγιάς”, ”Τα Μετέωρα”, “Η κυρία με τον κύνα της” og “Το μάζεμα των ελαιών εν Μυτιλήνη”. Πέντε κορυφαία κομμάτια που μαρτυρούν πόσο αμάραντο κατόρθωσε να μείνει το ταλέντο του Θεόφιλου ως τα ύστερά του χρόνια. Όταν ο Teriad επέστρεψε στη γενέτειρά του, τη Μυτιλήνη, βρήκε να τον περιμένει ένας μικρός θησαυρός από τα έργα που ο Θεόφιλος φιλοτέχνησε. Μόνο που ο ζωγράφος απουσίαζε. Είχε πεθάνει λίγες ημέρες νωρίτερα μέσα στο φτωχικό του καμαράκι. Ήταν 24 Μαρτίου 1934. Η κυρία Νίνα Λαδογιάννη κλείνει το αφιέρωμά της με δύο λόγια του Σεφέρη γι’ αυτόν:
” Ύστερα από τον Θεόφιλο, αυτόν τον αποκαλυπτικό λαϊκό, δεν βλέπουμε πια με τον ίδιο τρόπο. Αυτό είναι το πράγμα που δεν μας έφεραν τόσοι περιώνυμοι μαντατοφόροι μεγάλων Ακαδημιών. Ο Θεόφιλος μας έδωσε καινούριο μάτι. Έπλυνε την όρασή μας. Ο Θεόφιλος είναι ένας καλλιτέχνης μεγάλος και ασυγχώρητα άγνωστος σε μας.”
